Odpowiedzią na to jak zbadać swój stan energetyczny przy pracy z Reiki może być praca z wahadłem z użyciem skali Bovisa. (https://pl.wikipedia.org/wiki/Skala_Bovisa)
Nad planszą ze skalą umieszczamy swoją dłoń lub dłoń osoby, którą chcemy zbadać i zadajemy pytanie o ilość posiadanych w danym momencie Bovisów. Osoby bardziej zaawansowane w pracy w wahadłem mogą zadać samo pytanie wyobrażając sobie o kogo chodzi. Po chwili wahadło zdecydowanymi wychyłami pokarze nam na skali ilość posiadanych Bovisów.
Samą skalę można, kupić w sklepach ezoterycznych, znaleźć w internecie i wydrukować, czy też – co jest najprostsze – narysować ją samemu. Wystarczy półokrąg i przyjęta skala, na przykład dla od zera do 10 000, 100 000 czy nawet 200 000 jednostek – w zależności od tego co chcemy badać.
Przyjmuje się, że 6500 jednostek jest wartością neutralną, wartości powyżej są promieniowaniem korzystnym, mniejsze szkodliwym. Jest to wartość przyjmowana dla zwykłego zdrowego człowieka. Dlatego na początek dobrze jest ustawić skalę tak, by neutralna wartość 6500 była dobrze czytelna, czyli tak by skala nie byłą “zbyt gęsta” jeśli chcemy sprawdzać wartości pomiędzy na przykład 5 a 10 tysięcy.
Ciekawym eksperymentem jest mierzyć sobie, lub komuś jednostki Bovisa przed i po zabiegu Reiki. W ten sposób można zobaczyć efekty zabiegu wyrażone w poziomie bioenergetycznym osoby, która przyjmowała Reiki.
Za pomocą skali można też mierzyć wartości jakie ma pożywienie, samo lub można zbadać przed i po wysłaniu na nie Reiki.
Ponieważ energia wciąż przepływa i jak wszystko podlega zmianom pamiętać trzeba, że potencjał jest zmienny. Inny wynik otrzymamy dla człowieka tuż po zabiegu Reiki a inny po kilku godzinach czy dniach.
Jest wiele innych skal i badających natężenie życiodajnej energii, jednak skala Bovisa jest najpopularniejsza i wydaje mi się, że najprostsza na początek pracy z wahadłem.
A potem, na postawie własnych doświadczeń można pokusić się o opracowanie swojej własnej skali, dostosowanej do własnych potrzeb przy pracy z Reiki.